Rudolf Laban jest twórcą gimnastyki twórczej (ekspresyjnej). Cechą charakterystyczną metody ją odchodzenie od ruchu odwzorowanego, na rzecz ruchu podejmowanego zgodnie z własną inwencją twórczą, fantazją, doświadczeniem. Laban postawił na twórczy rozwój jednostki.
Zasady prowadzenia zajęć to:
- każdy ćwiczący wykonuje zadanie ruchowe na swój sposób i pokaz wykonania jest zbędny
- luźna gromadka to podstawowe ustawienie grupy,
- każdy przyjmuje dowolną pozycję wyjściową; stania, klęku, siadu, leżenia itp.
- należy szeroko stosować muzykę i rytm jako elementy towarzyszące zadaniom
ruchowym
- tematyka ćwiczeń powinna wywodzić się z pięciu zasad:
-
wyczucia własnego ciała,
-
wyczucia ciężaru i czasu,
-
wyczucia przestrzeni,
-
rozwijanie wyczucia płynności ruchów,
-
adaptacji ruchów ciała do ruchów partnera.
Podczas zajęć prowadzonych metodą Labana obowiązują 3 zasady:
1) zasada wszechstronności,
2) przemienności wysiłku i rozluźnienia,
3) stopniowania trudności.
Podczas gimnastyki nie podaje się konkretnych ćwiczeń, które trzeba wykonać.
Każdy ćwiczy to, na co ma ochotę.
Nauczyciel podczas prowadzenia zajęć łączy słowa, rytm i muzykę. Nawiązuje do znanych dzieciom piosenek, ważnych wydarzeń, do pór roku. Na zajęciach powinna dzieciom towarzyszyć swoboda, humor, śmiech.
