Integracja Sensoryczna
Integracja sensoryczna (ang. Sensory Integration – SI) – to podświadome współdziałanie zmysłów człowieka umożliwiające wykonywanie codziennych czynności. Zmysły podstawowe dla integracji sensorycznej to dotyk, równowaga oraz czucie ciała. Mają one zasadnicze znaczenie w naszym codziennym funkcjonowaniu. Ich dobre zintegrowanie jest podstawą harmonijnego rozwoju i działania pozostałych, wyższych zmysłów i umiejętności, jak: wzrok, słuch, mowa, chodzenie oraz zdolność wykonywania precyzyjnych czynności (np.: pisanie, czytanie).
Jeśli doświadczenia dziecka w odbiorze i przetwarzaniu bodźców płynących ze zmysłów podstawowych są nieprawidłowe lub niepełne, nie jest ono w stanie nauczyć się tych bardziej złożonych czynności (czytanie, pisanie) i opanowanie ich sprawia mu ogromną trudność. Dziecku potrzeba 7-8 lat doświadczeń, na które składają się: ruch, poznawanie otoczenia i własne działanie. Tworzą one podstawę rozwoju intelektualnego, osobowościowego, społecznego.
Metoda ta oparta jest na neurofizjologicznych podstawach rozwoju a kluczem do przynoszącej efekty terapii jest obserwacja kliniczna i standaryzowane testy. Integracja Sensoryczna jest metodą, jedną z najnowocześniejszych i skutecznych, stosowanych w terapii dzieci młodszych, u których obserwuje się trudności w zakresie:
- umiejętności ruchowych;
- trudności w uczeniu się(pisanie, rysowanie, czytanie, liczenie, koncentracja uwagi itd.);
- czynności samoobsługowych;
- problemów emocjonalnych;
- opóźnionego rozwoju mowy;
- opanowywania technik szkolnych w początkowej fazie nauczania (problemy dysleksji i dysgrafii);
- nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD/AD).
Okazuje się także skuteczna w odniesieniu do dzieci z:
- mózgowym porażeniem dziecięcym;
- autyzmem, zesp. Aspergera;
- zesp. Downa;
- zespołem Kruchego-X;
- niepełnosprawnością intelektualną;
- innymi sprzężonymi zaburzeniami.
Jest także stosowana jako metoda profilaktyczna u dzieci z grupy ryzyka, wcześniaków, dzieci po uszkodzeniach okołoporodowych. Stosowana także u dzieci niedowidzących i z zaburzeniami werbalno-słuchowymi. Im wcześniej, dzięki prawidłowej obserwacji zostaną rozpoznane deficyty leżące u podstaw zaburzeń, tym efekty terapii będą lepsze.
Metoda SI jest także metodą profilaktyczną, która wspomaga prawidłowy rozwój dziecka, zapobiegając jednocześnie późniejszym trudnościom i problemom szkolnym.
OBJAWY ZABURZEŃ SI:
Objawy zaburzeń integracji sensorycznej:
1. Nadmierna wrażliwość na bodźce dotykowe – może się ona objawiać m.in. rozdrażnieniem w codziennych czynnościach takich jak kąpiel, mycie głowy, obcinanie paznokci, ubieranie się, unikanie określonych rodzajów ubrań, jedzenia, lękiem podczas zabaw ruchowych, zaburzeniami koncentracji a także agresją w stosunku do rówieśników.
2. Zbyt mała wrażliwość na stymulację sensoryczną – dzieci mogą poszukiwać bodźców sensorycznych poprzez np. celowe uderzanie ciałem o różne przedmioty, silne przytulanie się, pocieranie dłoni o różne powierzchnie, obwąchiwanie siebie i innych, kołysanie się, kręcenie, wzmożona aktywność ruchowa, słaba reakcja na ból.
3. Wzmożona lub obniżona aktywność ruchowa
4. Zaburzenia koncentracji uwagi, impulsywność
5. Trudności w uczeniu się
6. Trudności z koordynacją ruchową
7. Obniżone zdolności grafomotoryczne
8. Opóźnienie rozwoju mowy
9. Opóźniony rozwój ruchowy
10. Obniżone poczucie własnej wartości
W ramach integracji sensorycznej odbywają się u nas zajęcia hipoterapii, arteterapii, muzykoterapii oraz zajęcia na basenie.
